Viva Bolivia!
Door: bramenmieke
Blijf op de hoogte en volg Bram & Mieke
09 Juni 2009 | Bolivia, La Paz
Hallo allemaal!
Hierbij weer een berichtje vanuit La Paz. Ga er maar rustig voor zitten, want we hebben een hoop te vertellen.
Vanuit El calafate zijn we met de bus naar Bariloche gereisd, hier schijnt Maxima in de buurt gewoond te hebben. We hebben d´r niet gezien... Wel heel veel regen gehad en dus veel tijd doorgebracht in ons hostel. Een mooi hostel trouwens: alles van hout en heel knus. We hebben een fietstocht gemaakt met een aantal mensen uit ons hostel en het chocolade museum bezocht. Na een paar dagen waren we de regen zat en hebben we de bus genoemen naar Mendoza (18 uur). Daar was het pachtig weer! Meteen de volgende dag hebben we een bike-and-wine tour gedaan. We stonden bij de bushalte te wachten op de bus die ons naar de fietsenverhuur zou brengen toen de opeens "He Mieke!" hoorden vanuit een aankomende bus. Huh bekenden hier? Oh het was Marloes, een oude school-vriendin van mieke die ook onderweg was naar de wine tour. Samen met marloes en nog 2 vriendinnen, die hier op vakantie waren, hebben we per fiets een aantal wijnmakerijen, chocolademakerijen en een olijfgaard bezocht. Erg gezellig! Dus nu ook verstand van Argentijnse wijnen! De dag hierna hebben we ons laten meevaren in een raftboot op de mendoza river, heel cool, wel een beetje koud! Zondag hebben we gezien hoe de Argentijnen hun weekend doorbrengen: massaal in het park. Een gebied ongeveer zo groot als de stad zelf. Alom voetballende kinderen en picknickende mensen. Erg relax! Vanuit Mendoza een bus genomen naar San Juan (3 uur boven Mendoza) vanwaar een verder zijn gegaan naar Valle Fertil een paatsje aan de rand van het park "Valle de la Luna" (de vallei van de maan). De vallei bestond uit twee parken die we de volgende dag zouden gaan bezoeken ware het niet dat na het bezoek aan het eerste park, (heel mooi maanlandschap! zie foto´s) het busje het begaf in de middle of nowhere, lekke radiator... Gelukkig was er een inimini politie bureautje op slechts een uur lopen wanwaar de chauffeur kon bellen. Drie uur later zijn we weer teruggereden naar ons hostel omdat het al te laat was om het tweede park te bezoeken. Dit was ons laatste bestemming in Argentinië, want Chili riep alweer. Om niet gelijk een grote overgang te hebben, bivakkeerden we een paar dagen in de Andes, de natuurlijke grens tussen Argentinië en Chili. Dit was ook werkelijk voor het eerst dat er geen telefoon en internet was (niet geheel vreemd overigens, we waren meer verbaasd dat het overal tot nu toe wel was). Hier konden we voor het eerst merken dat het hoog lag en je snel last had van kortademigheid en hoofdpijn. Na 2 dagen wandelen, want helaas begon het skiseizoen pas 2 weken later.., zijn we richting Santiago gegaan. Toen we door een tunnel reden, wisten we gelijk dat we in Chili waren: het sneeuwde daar namelijk. In Santiago zijn we 5 dagen geweest, waar we door de stad hebben gewandeld en 2 dagen bij onze couchsurfers Joris en Barbara hebben gelogeerd. Samen met Joris hebben we een Plancha gegeten met een Chileens drankje, waarvan we de naam vergeten zijn, aangezien het een mix was van wijn, softijs en sterke drank! Mmm. En de Plancha die Mieke heeft overgeslagen, bleek varkenskop te zijn. Kijk! zei een van de Chilenen, hier zie je nog de huid erop zitten!Na deze heerlijke versnapering gingen we naar de internationale filmweek en jawel Nederland was vandaag aan de beurt. Zaten we in een zaal vol Chilenen ´Alles is liefde´ te kijken. Aan het gelach te horen genoten ze net zo als wij van de film, maar of ze nou een reeël beeld hebben van ons sinterklaasfeest betwijfelen wij..
Na een bezoekje aan Valparaiso, een stad die meer openluchtmuseum was met alle muurschilderingen en gekleurde huisjes, vertrok ons vliegtuig richting La Paz, Bolivia, waar we op dit moment vertoeven.
Zo da´s even een cultuurschok hier, van Santiago de meest Westerse stad van Zuid Amerika, naar tot nu toe de meest chaotische stad. Plus dat de stad op 3500 meter ligt, wat ons in het begin wel last van de hoogteziekte heeft bezorgd: vooral hoofdpijn en vermoeid. Gelukkig ging het na twee dagen al weer een stuk beter en voelen we ons nu weer helemaal goed. Ik zal nu niet te ver uitwijden over alle culturele aspecten, maar een supermarkt kennen ze hier bijvoorbeeld niet. Onze wijk is een grote supermarkt! Elke straat verkoopt gewoon wat anders: de fruitstraat, de meubelstraat, de klerenstraat etc. Je loopt dus gewoon alle straten af als je wat wilt eten... Of je koopt eten op de straat hier. Het land is ook gelijk een stuk armer en voor ons dus ook goedkoper. Als je hier uit eten gaat voor 100 bolivianos, (10 euro) is dat veel voor de mensen hier.
Eergisteren (6 juni) was er een hele mooie soort van carnavalsoptocht door de stad (zie foto´s). Erg indrukwekkend! En het is ook afgelopen met warme douches, wel staan ze onder stroom! en in combinatie met blote voeten op natte tegeljes is dat niet zo fijn... Au! Ze hebben hier een soort van verwarmingselement op de douchekop zitten, waar stroomdraadjes heenlopen die met stukjes plakband aan elkaar zitten :-). Op Bram´s verjaardag hebben we een afdaling per fiets gedaan over de bekende "death road" (werelds meest gevaarlijke weg). Inderdaad, een smalle gevaarlijke weg die begint op een hoogte van 4700 meter en afdaalt naar 1200 meter langs diepe ravijnen zonder enige vorm van vangrail... Ze hebben ondertussen wel een nieuwe weg aangelegd, aangezien er 150 mensen per jaar in het ravijn zijn verdwenen...Heel cool maar wel een beetje gevaarlijk! Overal kruisjes langs de weg. Een maand geleden is er nog en fietser het ravijn in gestord en overleden. Verder kon je allemaal autowrakken zien ligen in de diepte. We hebben het overleefd, zoals jullie merken en konden ´s avonds een biertje op Bram´s verjaardag drinken!
Zo genoeg leesvoer voor deze keer!
We gaan ons zo klaar maken om naar Lake Titicaca te gaan.
Adios Bram & Mieke
Oja op verzoek is de prijsvraag terug van weggeweest.
Wat hebben wij in La Paz gedaan, wat in totaal 14 bolivianos kostte, waarvan we van te voren hadden gezegd dat nooit in Bolivia te zullen doen?
Ja hij is een beetje raadselachtig..
Hierbij weer een berichtje vanuit La Paz. Ga er maar rustig voor zitten, want we hebben een hoop te vertellen.
Vanuit El calafate zijn we met de bus naar Bariloche gereisd, hier schijnt Maxima in de buurt gewoond te hebben. We hebben d´r niet gezien... Wel heel veel regen gehad en dus veel tijd doorgebracht in ons hostel. Een mooi hostel trouwens: alles van hout en heel knus. We hebben een fietstocht gemaakt met een aantal mensen uit ons hostel en het chocolade museum bezocht. Na een paar dagen waren we de regen zat en hebben we de bus genoemen naar Mendoza (18 uur). Daar was het pachtig weer! Meteen de volgende dag hebben we een bike-and-wine tour gedaan. We stonden bij de bushalte te wachten op de bus die ons naar de fietsenverhuur zou brengen toen de opeens "He Mieke!" hoorden vanuit een aankomende bus. Huh bekenden hier? Oh het was Marloes, een oude school-vriendin van mieke die ook onderweg was naar de wine tour. Samen met marloes en nog 2 vriendinnen, die hier op vakantie waren, hebben we per fiets een aantal wijnmakerijen, chocolademakerijen en een olijfgaard bezocht. Erg gezellig! Dus nu ook verstand van Argentijnse wijnen! De dag hierna hebben we ons laten meevaren in een raftboot op de mendoza river, heel cool, wel een beetje koud! Zondag hebben we gezien hoe de Argentijnen hun weekend doorbrengen: massaal in het park. Een gebied ongeveer zo groot als de stad zelf. Alom voetballende kinderen en picknickende mensen. Erg relax! Vanuit Mendoza een bus genomen naar San Juan (3 uur boven Mendoza) vanwaar een verder zijn gegaan naar Valle Fertil een paatsje aan de rand van het park "Valle de la Luna" (de vallei van de maan). De vallei bestond uit twee parken die we de volgende dag zouden gaan bezoeken ware het niet dat na het bezoek aan het eerste park, (heel mooi maanlandschap! zie foto´s) het busje het begaf in de middle of nowhere, lekke radiator... Gelukkig was er een inimini politie bureautje op slechts een uur lopen wanwaar de chauffeur kon bellen. Drie uur later zijn we weer teruggereden naar ons hostel omdat het al te laat was om het tweede park te bezoeken. Dit was ons laatste bestemming in Argentinië, want Chili riep alweer. Om niet gelijk een grote overgang te hebben, bivakkeerden we een paar dagen in de Andes, de natuurlijke grens tussen Argentinië en Chili. Dit was ook werkelijk voor het eerst dat er geen telefoon en internet was (niet geheel vreemd overigens, we waren meer verbaasd dat het overal tot nu toe wel was). Hier konden we voor het eerst merken dat het hoog lag en je snel last had van kortademigheid en hoofdpijn. Na 2 dagen wandelen, want helaas begon het skiseizoen pas 2 weken later.., zijn we richting Santiago gegaan. Toen we door een tunnel reden, wisten we gelijk dat we in Chili waren: het sneeuwde daar namelijk. In Santiago zijn we 5 dagen geweest, waar we door de stad hebben gewandeld en 2 dagen bij onze couchsurfers Joris en Barbara hebben gelogeerd. Samen met Joris hebben we een Plancha gegeten met een Chileens drankje, waarvan we de naam vergeten zijn, aangezien het een mix was van wijn, softijs en sterke drank! Mmm. En de Plancha die Mieke heeft overgeslagen, bleek varkenskop te zijn. Kijk! zei een van de Chilenen, hier zie je nog de huid erop zitten!Na deze heerlijke versnapering gingen we naar de internationale filmweek en jawel Nederland was vandaag aan de beurt. Zaten we in een zaal vol Chilenen ´Alles is liefde´ te kijken. Aan het gelach te horen genoten ze net zo als wij van de film, maar of ze nou een reeël beeld hebben van ons sinterklaasfeest betwijfelen wij..
Na een bezoekje aan Valparaiso, een stad die meer openluchtmuseum was met alle muurschilderingen en gekleurde huisjes, vertrok ons vliegtuig richting La Paz, Bolivia, waar we op dit moment vertoeven.
Zo da´s even een cultuurschok hier, van Santiago de meest Westerse stad van Zuid Amerika, naar tot nu toe de meest chaotische stad. Plus dat de stad op 3500 meter ligt, wat ons in het begin wel last van de hoogteziekte heeft bezorgd: vooral hoofdpijn en vermoeid. Gelukkig ging het na twee dagen al weer een stuk beter en voelen we ons nu weer helemaal goed. Ik zal nu niet te ver uitwijden over alle culturele aspecten, maar een supermarkt kennen ze hier bijvoorbeeld niet. Onze wijk is een grote supermarkt! Elke straat verkoopt gewoon wat anders: de fruitstraat, de meubelstraat, de klerenstraat etc. Je loopt dus gewoon alle straten af als je wat wilt eten... Of je koopt eten op de straat hier. Het land is ook gelijk een stuk armer en voor ons dus ook goedkoper. Als je hier uit eten gaat voor 100 bolivianos, (10 euro) is dat veel voor de mensen hier.
Eergisteren (6 juni) was er een hele mooie soort van carnavalsoptocht door de stad (zie foto´s). Erg indrukwekkend! En het is ook afgelopen met warme douches, wel staan ze onder stroom! en in combinatie met blote voeten op natte tegeljes is dat niet zo fijn... Au! Ze hebben hier een soort van verwarmingselement op de douchekop zitten, waar stroomdraadjes heenlopen die met stukjes plakband aan elkaar zitten :-). Op Bram´s verjaardag hebben we een afdaling per fiets gedaan over de bekende "death road" (werelds meest gevaarlijke weg). Inderdaad, een smalle gevaarlijke weg die begint op een hoogte van 4700 meter en afdaalt naar 1200 meter langs diepe ravijnen zonder enige vorm van vangrail... Ze hebben ondertussen wel een nieuwe weg aangelegd, aangezien er 150 mensen per jaar in het ravijn zijn verdwenen...Heel cool maar wel een beetje gevaarlijk! Overal kruisjes langs de weg. Een maand geleden is er nog en fietser het ravijn in gestord en overleden. Verder kon je allemaal autowrakken zien ligen in de diepte. We hebben het overleefd, zoals jullie merken en konden ´s avonds een biertje op Bram´s verjaardag drinken!
Zo genoeg leesvoer voor deze keer!
We gaan ons zo klaar maken om naar Lake Titicaca te gaan.
Adios Bram & Mieke
Oja op verzoek is de prijsvraag terug van weggeweest.
Wat hebben wij in La Paz gedaan, wat in totaal 14 bolivianos kostte, waarvan we van te voren hadden gezegd dat nooit in Bolivia te zullen doen?
Ja hij is een beetje raadselachtig..
-
08 Juni 2009 - 17:28
Annelies Brink:
Ga zo het verhaal lezen, eerst sporten, maar nu sta ik mooi bovenaan in jullie gastenboek hahaha!
Groeties uut Hardnbarg! -
08 Juni 2009 - 20:01
Elles:
Leuk allemaal om te lezen en vast nog leuker om zelf allemaal mee te maken! Veel plezier verder! -
09 Juni 2009 - 16:46
Frederike:
Wat weer een avonturen. Echt geweldig. Maar eh, die afdaling per fiets klinkt wel eng. En dat op je verjaardag Bram! Van harte gefeliciteerd nog!
Groetjes Frederike
Nog heel veel plezier! -
11 Juni 2009 - 10:48
Ineke:
Hé Bram en Mieke,
Wat ontzettend cool dat jullie Marloes zijn tegengekomen! Zo'n grote wereld en toch zo klein!
Supermooie foto's ook! Echt leuk.
groetjes Ineke -
12 Juni 2009 - 06:22
Evelyn De Groot:
Hi Mieke,
Ah daar zijn jullie dan Bolivia. tja die death roard heb ik niet gedaan... Dan maar een militair vliegtuigje. Ook heb je kans op een dronken chauffeur en dat leek me ook geen pretje.
Mooie verhalen en inspirende foto's. Ticicaca, ik zag het meteen.Ik zou echter niet weten wat je in La Paz voor 14 Bolivianos zou kunnen doen en dat interssant is: een taxi nemen?
Nee dat is niet gekoppeld aan Bolivia: Coke bladeren kopen lijkt me. Of echte coke.., nee datlijkt me niet. Coke bladeren?
Iets ten zuiden van La Paz ligt een prachtig maanlandschap waar je door heen kunt lopen, verdwalen en vast kunt komen te zitten tussen de soort van zout pilaren. Hebben jullie daar nog zin in.
Het klinkt allemaal heerlijk. ik blijf het volgen.
GroetJe van Evelyn de Groot
-
13 Juni 2009 - 15:36
Rob Korenhof:
Beste Mieke en Bram
Leuk jullie belevenissen te lezen.Ale ervaringen zullen jullie nog een juiste plek moeten geven.Ook bijzonder dat jullie Marloes tegenkomen daar.
Ome Gerrit en ik zitten nu in Hongarije (fietsen)Bijzonder dat de wereld zo met internet klein is geworden. -
13 Juni 2009 - 15:40
Rob Korenhof:
Oh ja Natuurlijk Bram de allerbeste wensen )iets te laat)Als jullie terug zijn zullen we je verjaardag nog vieren.
en alvast een goede wandeling naar Machu Picchu.
Groeten Rob Gerrit en de rest van de familie -
16 Juni 2009 - 14:36
Hanja Ooms:
Wat een leuk verhaal weer. Niet te geloven wat jullie allemaal al zien en beleven. Ik wil ook naar Bolivia. Boehoehh!!
Heel veel plezier verder en ik blijf lekker meereizen. -
17 Juni 2009 - 08:35
Janneke!:
Hey Mieke en Bram!
Ik heb jullie net gemailt, dus zal niet teveel meer vertellen in dit kleine kadertje! Maar wel echt super leuk om te lezen en heel spannend!
De prijsvraag is inderdaag wat raadselachtig, maar ik gok dat jullie gezegd hebben nooit te gaan fietsen in Bolivia. En dus nu de "death Road" hebben gedaan. (geen flauw idee of dat 14 bolivianos kostte. Maar goed, een wilde gok dus!
Tot snel! Liefs Janneke -
17 Juni 2009 - 08:37
Janneke:
Ow en nog even iets, er staat zie de foto's, maar ik zie geen foto's!! En die wil ik wel graag zien! -
17 Juni 2009 - 17:47
Alice:
HE Mensen!!
Wat super om dit allemaal te lezen en wat een belevenis allemaal. Geniet er nog even van, want voor je het weet ......
Bram nog de beste wensen en we proosten er vanavond nog even op! Maar geen drankie voor mij!!!
groetjes Alice en blijf nog lekker genieten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
